Orthopedic Clinic

Είδη Καταγμάτων, Σωστή Αντιμετώπιση & Χρόνοι Ανάρρωσης

Καλώς ήρθατε στην σελίδα του Orthopedic Clinic Nicosia σχετικά με τις μορφές/είδη καταγμάτων, τον χρόνο αποκατάστασης (ανάρρωσης) και την σωστή αντιμετώπιση τους.

Τα κατάγματα κατηγοριοποιούνται αναλόγως της μορφής τους.

Η ομαδοποίηση είναι χρήσιμη για τον προσδιορισμό της προγνώσεως και της αντιμετωπίσεως:

  • Ρωγμώδες κάταγμα: Είναι όταν το οστό συνεχίζει και έχει την κανονική μορφή του και το κάταγμα φαίνεται σαν μία ρωγμή στην ακτινογραφία.
  • Εγκάρσιο κάταγμα: Είναι κάθετο στον επιμήκη άξονα του οστού. Σε πολλές περιπτώσεις, αφού αναταχθεί, παραμένει σταθερά στη θέση του.
  • Λοξό κάταγμα: Είναι λοξό ως προς το επιμήκη άξονα του οστού. Είναι ασταθές και φεύγει από τη θέση της ανατάξεως.
  • Συντριπτικό κάταγμα: Είναι το κάταγμα όπου το οστό, λόγο εξασκήσεως μεγάλης βίας, έχει σπάσει σε πολλά κομμάτια.
  • Ενδαρθρικό κάταγμα: Είναι το κάταγμα όπου υπάρχει βλάβη της αρθρικής επιφανείας. Ενδέχεται μακροχρονίως να προκαλέσει αρθρίτιδα στην άρθρωση.
  • Αποσπαστικό κάταγμα: Είναι το κάταγμα όπου ένα μικρό τμήμα του οστού έχει αποσπαστεί από τη θέση του, δίχως όμως το οστό να χάσει τη στηρικτική του ικανότητα.
  • Επιπλεγμένο κάταγμα: Είναι τα κατάγματα όπου συνυπάρχει τραυματισμός δέρματος. Αναλόγως του βαθμού εκθέσεως του οστού στο τραύμα, διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες. Η Τρίτη κατηγορία είναι αυτή όπου το οστό έχει εκτεθεί έξω από το δέρμα. Στα επιπλεγμένα κατάγματα υπάρχει κίνδυνος της μικροβιακής φλεγμονής και οστεομυελίτιδος.

Τα κατάγματα έχουν αυξημένη επισκεψιμότητα στην ιστοσελίδα μας.

Θεωρήσαμε λοιπόν σκόπιμο να αναφερθούμε πιο αναλυτικά στην αντιμετώπιση των διαφόρων μορφών/ειδών ή τύπων καταγμάτων.

Η αντιμετώπιση ενός κατάγματος μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, από την απλή τοποθέτηση γύψου έως την σύνθετη χειρουργική αντιμετώπιση.

Όποιον τρόπο και αν επιλέξουμε, ένα πράγμα δεν αλλάζει, ο χρόνος που χρειάζεται να κόλλησει ένα κόκκαλο.

Εάν κάποιος ισχυριστεί ότι ένα κάταγμα θα κολλήσει γρηγορότερα χειρουργικά, ψεύδεται.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η θεραπεία επιλογής είναι με γύψο και άλλες όπου το χειρουργείο είναι μονόδρομος.

Ποια είναι τα Είδη Καταγμάτων;

Κάταγματα Ισχίου

Στο κάταγμα του ισχίου, μόλις συμβεί, το πόδι γίνεται κοντύτερο και στρέφεται προς τα έξω.

Τα αντιμετωπίζουμε πάντα χειρουργικά, εκτός ειδικών ελαχίστων περιπτώσεων.

Αν δεν το χειρουργήσουμε, θα κολλήσει στραβά, και ο πάσχων δεν θα μπορεί να περπατήσει. Ενώ στο κάταγμα του μεταταρσίου, όπου και αν κολλήσει, δεν δημιουργεί πρόβλημα.

Η πόρωση είναι 3 μήνες.

Επίπλέον, αν ο ιατρός χρησιμοποιήσει ακινητοποίηση με γύψο ή με μπότα, θα διπλασιάσει τον χρόνο αναπηρίας του ασθενούς.

Σε κάταγμα υποκεφαλικό του βραχιονίου, σχεδόν πάντοτε η θεραπεία είναι συντηρητική με απλή ανάρτηση του άνω άκρου και κινητοποίηση από την δεύτερη εβδομάδα.

Τα κατάγματα ισχίου διακρίνονται σε:

  • υποκεφαλικά
  • διατροχαντήρια

Διατροχαντήρια:

Στα διατροχαντήρια, χρησιμοποιούμε ειδική πλάκα και βίδες.

Είναι συχνά κατάγματα αλλά εξαιρετικά τεχνικά.

 

Γρήγορη Επούλωση Καταγμάτων

Για γρήγορη επούλωση των καταγμάτων, ο χειρουργός πρέπει να έχει σημαντική εμπειρία για ένα καλό αποτέλεσμα και γρήγορη επιστροφή του ασθενούς στην πλήρη δραστηριότητα.

 

Υποκεφαλικά Κατάγματα

Στα υποκεφαλικά κατάγματα, αφαιρείται η κεφαλή και τοποθετείται μεταλλική.

Πολλές φορές λόγω του κατάγματος, διαταράσσεται η αιμάτωση της κεφαλής, με αποτέλεσμα να νεκρωθεί.

Αυτός είναι ο λόγος που διαφοροποιούνται στην αντιμετώπιση, τα διατροχαντήρια από τα υποκεφαλικά κατάγματα του ισχίου.

Σε ηλικιακά ή βιολογικά νέα άτομα, εμείς θεωρούμε ότι πρέπει πάση θυσία να διατηρήσουμε την κεφαλή του ισχίου και να μην βάλουμε μεταλλική.

Έχουμε αναπτύξει την τεχνική της διαθερμικής ηλώσεως με άριστα αποτελέσματα.

Με 3 μικρές οπές τοποθετούνται οι βίδες συγκρατήσεως της κεφαλής, δεν υπάρχει απώλεια αίματος και ο ασθενής επιστρέφει σε 48 ώρες σπίτι του.

 

Κατάγματα Ηβοισχιακών Κλάδων

Ο ασθενής δύναται να βαδίζει με περιπατητήρα και η πόρωση είναι 6 εβδομάδες.

Ο ιατρός πρέπει να ελέγξει προσεκτικά τα όρια του κατάγματος.

Μερικές φορές το κάταγμα επεκτείνεται στην κοτύλη (η οροφή της αρθρώσεως του ισχίου) και οι επιπλοκές είναι σοβαρές.

Αυτά τα κατάγματα ενώ δεν προκαλούνε προβλήματα, είναι άκρως ενοχλητικά για ένα μεγάλο διάστημα που κυμαίνεται για περίπου 2 μήνες.

Σας παραθέτουμε διάφορους συχνούς τύπους καταγμάτων με την δική μας άποψη ως προς την αντιμετώπιση που βασίζεται στην μακρόχρονη εμπειρία μας και στα διεθνή ορθοπεδικά πρωτόκολλα.

 

Κατάγματα Άκρου Ποδός – Μεταταρσίων: Χρόνος Ανάρρωσης

Κάταγμα μεταταρσίου χρόνος αποκατάστασης: Δεν υπάρχει ανάγκη ακινητοποιήσεως με γύψο ή μπότα και ο χρόνος πορώσεως είναι περίπου 3 εβδομάδες.

Ο ασθενής μπορεί να βαδίζει δίχως να προκαλεί ζημιά στην πόρωση του κατάγματος.

Εάν υπάρχει έντονος πόνος κατά την βάδιση τις πρώτες ημέρες, ένα ζευγάρι πατερίτσες είναι αρκετό.

Δεν μας αρέσει η ακινητοποίηση, γιατί επιφέρει δυσκαμψία (αγκύλωση) των αρθρώσεων και έτσι επιμηκύνεται ο συνολικός χρόνος της παθήσεως.

 

Κατάγματα Αστραγάλου – Ποδοκνημικής

Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική ή συντηρητική, με γύψο.

Κάταγμα αστραγάλου χρόνος ανάρρωσης: Ο χρόνος πορώσεως είναι 2 μήνες.

Προτιμάται η μέθοδος εκείνη η οποία θα μας δώσει μια ανατομική ανάταξη.

Στην μη χειρουργική θεραπεία, για τις 3 πρώτες εβδομάδες, το πόδι πρέπει να ευρίσκεται σε έσω στροφή.

Μετά από αυτό το διάστημα, το πόδι ακινητοποιείται σε ουδέτερη θέση.

Εάν δεν γίνουν αυτοί οι χειρισμοί, πιθανότατα μετεγχειρητικά θα υπάρξει αστάθεια κατά την βάδιση.

Εάν είναι απαραίτητη η χειρουργική αντιμετώπιση, πρέπει να το αποφασίσουμε άμεσα την πρώτη μέρα, μετά σχεδόν πάντοτε το οίδημα επιβαρύνει το χειρουργείο.

 

Κατάγματα Κνήμης – Περόνης: Χρόνος Αποκατάστασης & Αντιμετώπιση

Ο χρόνος πορώσεως είναι 3,5 μήνες.

Έχει πολλούς τρόπους χειρουργικής θεραπείας και συντηρητικής με γύψο.

Ο ιατρός πρέπει να έχει μεγάλη εμπειρία στους διαφορετικούς τρόπους αντιμετωπίσεως.

Ανεξαρτήτως τρόπου αντιμετωπίσεως, εάν δεν συνυπάρχει κάταγμα περόνης είναι απαραίτητο ο ιατρός χειρουργικά να δημιουργήσει κάταγμα.

Η ακέραια περόνη συνήθως οδηγεί σε ψευδάρθρωση του κατάγματος της κνήμης και πάντοτε την σπάμε χειρουργικά πριν την έναρξη της θεραπείας.

Εμείς προτιμάμε τους λειτουργικούς νάρθηκες τύπου Sarmiendo.

Με αυτούς, συνήθως επιτυγχάνεται η πόρωση του κατάγματος σε 3 με 4 μήνες.

Δεν χρειάζεται να υποβληθεί ο πάσχων σε χειρουργική επέμβαση ούτε για την τοποθέτηση αλλά ούτε για την μελλοντική αφαίρεση των υλικών της οστεοσυνθέσεως.

Σε περιπτώσεις συντριπτικών καταγμάτων, τοποθετούμε εξωτερική οστεοσύνθεση για 4 με 6 εβδομάδες και μετά συνεχίζουμε με λειτουργικό νάρθηκα.

Πιστεύουμε, ότι η παρατεταμένη χρήση της εξωτερικής οστεοσύνθεσης επιβραδύνει την πόρωση του κατάγματος και δημιουργεί δυσκαμψίες στις παρακείμενες αρθρώσεις που αντιμετωπίζονται δύσκολα.

Ο συγκεκριμένος τρόπος αντιμετωπίσεως των καταγμάτων κνήμης, παρότι είναι οικονομικότερος του χειρουργείου, είναι δυσκολότερος αν ο ιατρός δεν είναι γνώστης της ειδικής τεχνικής.

 

Κάταγμα Επιγονατίδας

Εάν υπάρχει ρήξη του επιγονατιδικού τένοντα η θεραπεία είναι πάντοτε χειρουργική.

Η πόρωση είναι 6 εβδομάδες.

Η διαπίστωση εάν έχει σπάσει ο επιγονατιδικός τένοντας, είναι σχετικά εύκολη.

Ο ιατρός σηκώνει το πόδι του πάσχοντος στις 45 μοίρες και το αφήνει.

Εάν ο πάσχων μπορεί να το κρατήσει τεντωμένο, τότε συνήθως ο πάσχων, δεν χρήζει χειρουργικής αποκαταστάσεως.

Η χειρουργική αντιμετώπιση, υπερτερεί της ακινητοποιήσεως με γύψο, στον συνολικό χρόνο θεραπείας.

Μετά από 6 εβδομάδες ακινητοποιήσεως, πάντοτε υπάρχει ατροφία τετρακέφαλου και αγκύλωση γόνατος και είναι απαραίτητη η φυσιοθεραπεία για ένα μεγάλο διάστημα.

 

Ενδαρθρικά Κατάγματα Γόνατος

Η πόρωση είναι 6 εβδομάδες και ο τρόπος μπορεί να είναι χειρουργικός ή συντηρητικός.

Η απλή ακτινογραφία ΔΕΝ δείχνει το μέγεθος της βλάβης.

Πάντοτε πρέπει να γίνεται αξονική τομογραφία με ψηφιακή αναπαράσταση του γόνατος.

Η απόφαση εάν θα χειρουργήσουμε ή όχι, είναι δύσκολη.

Το χειρουργείο συνίσταται στην ανύψωση του σημείου που υπάρχει η βλάβη με χρήση οστικών μοσχευμάτων και την συγκράτηση με ειδική πλακά και βίδες.

Παρότι ο χειρούργος μπορεί να είναι έμπειρος, το αποτέλεσμα μπορεί να απέχει του ικανοποιητικού λογά της μεγάλης συντριβής που συνήθως υπάρχει.

Η προσωπική μας άποψη είναι το χειρουργείο για όλα τα άτομα που είναι νέα ή βιολογικά νέα και για τα μεγαλύτερα, η ελεγχόμενη πρώιμη κινητοποίηση.

Η αποτυχία στην αντιμετώπιση αυτών των καταγμάτων, συνίσταται στην ασταθή βάδιση.

Εάν ο βαθμός αστάθειας είναι μεγάλος, τότε η ολική αρθροπλαστική του γόνατος θα μας λύσει το πρόβλημα σε άτομα άνω των 45-50 ετών.

 

Κατάγματα Μηρού

Πάντοτε χειρουργικά και η πόρωση είναι 3 μήνες.

Στον μηρό το βάρος του σώματος διέρχεται από την εσωτερική πλευρά.

Αυτό είναι ο λόγος που προτιμάμε την τοποθέτηση ήλου μέσα στον αυλό και όχι πλακά και βίδες στην εξωτερική επιφάνεια εάν αυτό είναι εφικτό.

Σε ορισμένα κατάγματα, οι λειτουργικοί νάρθηκες τύπου Sarmiendo δίδουν εξαιρετικά αποτελέσματα, έχουν όμως ένα σημαντικό μειονέκτημα, πρέπει ο πάσχων να είναι κλινήρης με σκελετική έλξη τις πρώτες 4 με 6 εβδομάδες.

 

Κατάγματα Άκρας Χειρός

Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική αλλά σχεδόν πάντοτε πρέπει να επιτύχουμε ανατομική ανάταξη.

Πόρωση σε 3 εβδομάδες.

Πρόβλημα δημιουργείται σχεδόν πάντοτε με κατάγματα ενδαρθρικά των φαλάγγων των δακτύλων.

Συνήθως αφήνουν διογκωμένη και επώδυνη την άρθρωση.

Σε αυτά τα κατάγματα, εξετάζουμε κατά πόσο το χειρουργείο θα μας δώσει καλύτερο αποτέλεσμα που δεν συμβαίνει πάντοτε.

 

Κατάγματα Πηχεοκαρπικής

Τα περισσότερα αντιμετωπίζονται συντηρητικά με γύψο, σπανίως επιτυγχάνεται ανατομική ανάταξη.

Εάν επιθυμούμε άριστο αποτέλεσμα η θεραπεία είναι χειρουργική.

Η εξωτερικη οστεοσύνθεση δίνει άριστα αποτελέσματα και είναι μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδος.

Η πόρωση είναι 4 εβδομάδες.

Η δική μας επιλογή για άτομα τα οποία έχουνε πλήρη δραστηριότητα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η αντιμετώπιση με εξωτερική οστεοσύνθεση.

 

Κατάγματα Αντιβραχίου (Κερκίδας ή Ωλένης ή Αμφότερων)

Αντιμετωπίζονται μόνο χειρουργικά.

Η μη τέλεια ανάταξη επιφέρει σοβαρή διαταραχή της λειτουργίας του χεριού.

Η πόρωση επιτυγχάνεται σε 2 μήνες.

Η κερκίδα και η ωλένη όταν κινούμε το χέρι μας, περιστρέφεται η μία πάνω στην άλλη.

Η μη τέλεια ανάταξη των καταγμάτων επηρεάζει τον υπτιασμό πρηνισμό του χεριού (το χέρι δεν μπορεί να στρίψει και να συλλάβει αντικείμενα).

Και αυτός είναι ο λόγος που πάντοτε επιλέγουμε την χειρουργική θεραπεία.

 

Κατάγματα Κεφαλής Κερκίδας

Σχεδόν πάντοτε αντιμετωπίζονται συντηρητικά με πρώιμη κινητοποίηση την πρώτη εβδομάδα.

Τυχόν αφαίρεση της κεφαλής της κερκίδας, γίνεται εκ των υστέρων αν εμποδίζει σημαντικά την κάμψη του αγκώνα.

Ακινητοποίηση του αγκώνα, πέρα των τριών εβδομάδων επιφέρει μεγάλη αγκύλωση η οποία αντιμετωπίζεται δύσκολα.

Γι’ αυτό πάντοτε επιμένουμε στην πρώιμη κινητοποίηση.

 

Κατάγματα Βραχιονίου

Σχεδόν πάντοτε συντηρητικά με λειτουργικούς νάρθηκες τύπου Sarmiendo και ο χρόνος πορώσεως είναι 2 μήνες.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι λειτουργικοί νάρθηκες, χρησιμοποιούνται και για υφιστάμενες ψευδαρθρώσεις του βραχιονίου.

Σε αυτή την θεραπεία, τοποθετούμε έναν βαρύ κρεμάμενο γύψο για να γίνει ευθειασμός του κατάγματος με την βαρύτητα για 2 εβδομάδες. Εν συνεχεία, τοποθετούμε το λειτουργικό νάρθηκα ο οποίος επιτρέπει την κίνηση του αγκώνα.

 

Κατάγματα Υποκεφαλικά Βραχιονίου

Συντηρητικά με απλή ανάρτηση και πρώιμη κινητοποίηση μετά την πρώτη εβδομάδα.

Ο χρόνος πορώσεως είναι 4 εβδομάδες.

Αυτά τα κατάγματα, της πρώτες μέρες έχουν πόνο και ο ασθενής δεν ξέρει που να βολέψει το χέρι του.

Πολλές φορές αναγκάζεται να κινηθεί καθιστός το βράδυ.

Παρ’ όλα αυτά με την πρώιμη κινητοποίηση έχουν αρίστη πρόγνωση και η τυχόν χειρουργική αντιμετώπιση, δεν επιφέρει γρηγορότερη την κινητοποίηση.

 

Κατάγματα Κλειδός

Αναφέρονται πάνω από 250 τρόποι ακινητοποιήσεως της κλείδας με τον πλέον γνωστό, την δίκην 8 επίδεση, των ώμων.

Όλοι αποτυγχάνουν να ακινητοποιήσουν επαρκώς την κλείδα και ο αθενής υφίσταται άσκοπη ταλαιπωρία.

Πάντοτε η κλείδα βραχύνεται δίχως αυτό να επιφέρει πρόβλημα λειτουργίας.

Εμείς προτιμάμε την απλή ανάρτηση του άνω άκρου, ώστε τις πρώτες μέρες να αισθάνεται καλύτερα ο πάσχων.

Χειρουργούμε μόνο τους αθλητές για να επιτύχουμε ένα τέλειο αποτέλεσμα.

 

Κατάγματα Σπονδυλικής Στήλης Τραυματικής ή Οστεοπορωτικής Αιτιολογίας

Εάν δεν υπάρχει νευρολογική συνδρομή, δεν χρήζουν χειρουργικής αντιμετωπίσεως.

Hακινητοποίηση ή μη του κατάγματος εξαρτάται από την εκτίμηση του ιατρού αν θεωρεί το κάταγμα σταθερό ή ασταθές.

Η κατηγοριοποίηση του κατάγματος εξαρτάται από την εμπειρία του γιατρού και την γνώση των διεθνών πρωτοκόλλων.

Ο χρόνος πωρώσεως είναι 3-4 εβδομάδες.

Στα μεν σταθερά κινητοποιούμε τον ασθενή μας από την πρώτη εβδομάδα, αναλόγως του πόνου, στα δε σταθερά η κινητοποίηση γίνεται λίγο αργότερα και με κηδεμόνα.

 

Ποια είναι η Σωστή Αντιμετώπιση των Καταγμάτων;

Τα κατάγματα πρέπει να αντιμετωπιστούν ευθής εξ αρχής σωστά, εάν επιθυμούμε την καλύτερη αποκατάσταση της υγείας μας.

Ο ιατρός πρέπει να επιλέξει την πλέον κατάλληλη θεραπεία για το συγκεκριμένο κάταγμα.

Πολλές φορές έρχονται στο ιατρείο μας, άτομα σε προχωρημένα στάδια θεραπείας, με προβλήματα λόγω λάθους αρχικής αντιμετωπίσεως.

Στην ερώτησή μας, γιατι καθυστερήσατε να ακούσετε μια δεύτερη γνώμη, η απάντησή τους είναι «ότι ας αρχίσω την θεραπεία και αν εχω προβλήματα αργότερα θα απευθυνθώ σε άλλον γιατρό».

Πολλές φορές τα κριτήρια επιλογής του πρώτου ιατρού, είναι πόσο απείχε από το σπίτι τους, ή άλλα παραπλήσια, και όχι η ηπιότητα και η επάρκεια της γνώσεώς του.

Τα πιο πολλά λάθη αντιμετωπίσεως είναι δύσκολο έως αδύνατον να διορθωθούν εκ των υστέρων.

Λόγου χάριν, σε ένα κάταγμα κνήμης όπου επιλέγεται η μη χειρουργική θεραπεία, είναι σημαντικό ο ιατρός να εφαρμόσει τους λειτουργικούς νάρθηκες τη σωστή εβδομάδα, όχι νωρίτερα, ούτε αργότερα, αλλιώς η θεραπεία είναι μοιραία για την μετέπειτα ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Ένα παράδειγμα είναι, η ακινητοποίηση των καταγμάτων των μεταταρσίων για ένα μήνα.

Τα μετατάρσια δεν χρειάζονται ακινητοποίηση,αντιθέτως η μπότα ή ο γύψος ακινητοποιήσεως, θα παρατείνουν την επάνοδο του ασθενούς στην κανονική δραστηριότητα.

Παραδείγματα άστοχης θεραπείας, δυστυχώς είναι συχνότατα.

 

Ανάδρομη στην Μη Επεμβατική (Συντηρητική) Θεραπεία Καταγμάτων

Την δεκαετία του ’90 επήλθε μια μεγάλη ανατροπή της ορθοπεδικής πρακτικής στην Ελλάδα.

Η Πανεπιστημιακή Κλινική με Καθηγητή τον κύριο Χαρτοφυλακίδη, έφερε και εφήρμοσε τις τεχνικές οστεοσυνθέσεως (Α.Ο.) στην ορθοπεδική.

Την εποχή εκείνη ήταν πρωτοποριακή η χειρουργική αντιμετώπιση των καταγμάτων.

Μιλούσαμε για δυναμική συμπίεση, για ουδετεροποίηση, και σχεδόν, ξεχάσαμε την συντηρητική θεραπεία.

Ήταν επόμενο λοιπόν, πολλές άλλες κλινικές μετά την Πανεπιστημιακή, η οποία κατείχε δεσπόζουσα θέση τότε, να ακολουθήσουν τις χειρουργικές τεχνικές.

Εν μέσω εκείνης της ορθοπεδικής κοσμογονίας, μια μικρή ομάδα ιατρών, αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε τις προοδευτικές για εκείνη την εποχή, θεωρίες του Sarmiento.

Ο Sarmiento ανέπτυξε ένα δικό του σύστημα συντηρητικής θεραπείας των καταγμάτων με σκοπό την ελαχιστοποίηση της αγκύλωσης των ακινητοποιημένων αρθρώσεων.

Το σύστημα του αφορούσε όλα τα είδη καταγμάτων, αλλά στην πράξη ήταν εξαιρετικό για κατάγματα κνήμης, μεσότητος και κάτω τριτημορίου του μηρού και βραχιονίου.

Υπήρξαν εργασίες της Πανεπιστημιακής, οι οποίες βασίστηκαν σε ένα σύνολο περίπου 400 περιστατικών με εξαιρετικά αποτελέσματα στο χρόνο αποκαταστάσεως και την έλλειψη επιπλοκών.

Περιττό είναι να πούμε, ότι όταν αρχίσαμε να ασχολούμεθα με αυτό το θέμα οι υπόλοιποι γιατροί μας θεώρησαν ελαφρώς οπισθοδρομικούς.

Εκείνη την εποχή οι πιο πολλοί ιατροί είχαν την αίσθηση ό,τι ″για να κολλήσει ένα κόκκαλο″ έπρεπε να ακινητοποιηθεί και να κρατηθεί ένας καλός άξονας.

Στην προκειμένη περίπτωση, ακινητοποιούντο οι δύο εκατέρωθεν αρθρώσεις με αποτέλεσμα να δημιουργούνται δυσκαμψίες, μυϊκές ατροφίες, οστεοπόρωση.

Επίσης, υπήρχε μεγάλο ποσοστό ψευδαρθρώσεων.

Ο Sarmiento παρατήρησε ότι στους σκύλους υπήρχε πώρωση των καταγμάτων και χωρίς ακινητοποίηση, στα άτομα με σπαστικότητα, η πώρωση των καταγμάτων είναι πολύ γρήγορη, τα κατάγματα πλευρών πωρώνονται όντας σε κίνηση και τα κατάγματα κλειδός, όπου έχουν αναφερθεί πάνω από 250 τρόποι ακινητοποιήσεως, που είναι όλοι αποτυχημένοι, τελικώς πωρώνονται και αυτά όντας σε κίνηση.

Η παρατεταμένη ακινητοποίηση του μέλους δημιουργεί προβλήματα γιατί αντιβαίνει στη φυσιολογική λειτουργία του. Ο πόνος είναι ο δείκτης που καθορίζει πόσο χρειάζεται να ακινητοποιηθεί ένα κάταγμα. Η κίνηση και η φόρτιση του μέλους μπορεί να αρχίσει μόλις ο πόνος υποχωρήσει.

Ο Sarmiento ανέπτυξε τακτικές, όπου δεν χρειαζόταν να ακινητοποιήσουμε πλήρως ένα κάταγμα, αλλά να έχουμε μια ελεγχόμενη κίνηση προοδευτικά αυξανόμενη.

Είναι πλέον γνωστό ότι η κίνηση στις άκρες ενός κατάγματος επιταχύνει την πώρωση. Όσο μεγαλύτερη κίνηση έχουμε, τόσο μεγαλύτερος οστικός πώρος δημιουργείται.

Ξέρουμε, ότι στην πώρωση των καταγμάτων τις πρώτες 48 ώρες δημιουργείται αιμάτωμα το οποίο σταδιακά ασβεστώνεται.

Εκεί ακριβώς, επεμβαίνει η κίνηση, ώστε να υπάρξει το ερέθισμα για την συσσώρευση οστεοβλαστών.

Το μέλημα ενός ορθοπεδικού, που θα χρησιμοποιήσει τους λειτουργικούς νάρθηκες είναι να κρατήσει τον σωστό ανατομικό άξονα του οστού, με ταυτόχρονη κίνηση των κατεαγότων άκρων.

Επίσης, πρέπει να υπάρχει μέριμνα για την κίνηση των αρθρώσεων. Όπως καταλαβαίνετε, είναι πολύ πιο χρονοβόρα για έναν γιατρό, η αντιμετώπιση ενός κατάγματος κνήμης με λειτουργικούς νάρθηκες απ’ ότι η χειρουργική αντιμετώπιση.

Π.χ. σε ένα κάταγμα κνήμης τις 4 πρώτες εβδομάδες πρέπει να τοποθετηθεί ένας μηροκνημοποδικός γύψος, που απαραίτητα ελέγχεται ανά 10ήμερο ο άξων του κατάγματος.

Πιθανότατα να χρειασθεί γυψοτομή και διόρθωση του άξονος του κατάγματος.

Εν συνεχεία, την 5η εβδομάδα γίνεται η τοποθέτηση του περιπατητικού λειτουργικού γύψου με ακτινολογικό έλεγχο ανά 10ήμερο.

Την 8η-10η εβδομάδα αφαιρείται ο γύψος και τοποθετείται πλαστικός λειτουργικός νάρθηκας με κίνηση στην ποδοκνημική.

Πρακτικά αυτό σημαίνει 2 με 3 τοποθετήσεις γύψων και τουλάχιστον 8 με 10 επανεξετάσεις του ασθενούς.

Στα πλεονεκτήματα συγκαταλέγονται η πώρωση του κατάγματος στους προκαθορισμένους χρόνους, η έλλειψη επιπλοκών και η απουσία χειρουργείου για την αφαίρεση των υλικών.

Σε όλα τα κατάγματα κνήμης, είχαμε κάνει οστεοτομία περόνης όπου δεν υπήρχε κάταγμα, και στα επιπεπλεγμένα ή συντριπτικά κατάγματα, κάναμε χρήση εξωτερικής οστεοσυνθέσεως για αρχικό διάστημα 4 έως 6 εβδομάδων.

 

Οι λειτουργικοί γύψοι έχουν 2 ιδιαιτερότητες:

  • Είναι εφαρμοστοί με λίγη χρήση βαμβακιού, ώστε να επιτρέπουν στις υδροδυναμικές δυνάμεις να κρατούν ένα καλό άξονα του οστού, χωρίς να αποτρέπουν τα φορτία στα κατεαγότα άκρα. Στα κατάγματα κνήμης ασκείται πίεση κάτωθεν του κάτω πόλου της επιγονατίδος, ώστε να δημιουργηθεί εντύπωμα, ο δε γύψος κόβεται στο πίσω μέρος του γόνατος, για να διατηρείται η κάμψη. Το εντύπωμα της επιγονατίδος έχει αποδειχθεί, ότι αποφορτίζει κατά 17% την κνήμη από το βάρος του σώματος.
  • Πρέπει να τοποθετηθούν σε σαφώς προκαθορισμένο χρόνο από την έναρξη της θεραπείας. Το συνηθέστερο σφάλμα στα κατάγματα κνήμης, είναι, ότι γίνεται χρήση προκατασκευασμένων λειτουργικών ναρθήκων, οι οποίοι δεν έχουν καλή εφαρμογή. Οι προκατασκευασμένοι έχουν ένδειξη χρήσεως μετά την 8η ή 10η εβδομάδα από την έναρξη της θεραπείας σε συνδυασμό με αρθρωτό μηχανισμό της ποδοκνημικής. Όσον αφορά τα κατάγματα μηρού, παρότι ο Sarmiento χρησιμοποιεί αρθρωτό μηχανισμό γόνατος με εξαιρετικά αποτελέσματα, σήμερα η τάση είναι πάντα η χειρουργική αντιμετώπιση. Ο λόγος είναι, ότι, προ της εφαρμογής του λειτουργικού νάρθηκος, πρέπει να προηγηθεί σκελετική έλξη 4 εβδομάδων. Εκείνη την εποχή, η σκελετική έλξη ήταν κάτι συνηστόμενο, ενώ σήμερα δεν συνιστάται.
    Στα κατάγματα του βραχιονίου, οι λειτουργικοί νάρθηκες δίδουν άριστα αποτελέσματα ακόμη και στη θεραπεία των ψευδαρθρώσεων.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι προκατασκευασμένοι νάρθηκες έχουν απόλυτη ένδειξη μετά τις 2 εβδομάδες, αφού προηγηθεί ένα βαρύς κρεμάμενος

γύψος.

Τυχόν γωνιώσεις των καταγμάτων των βραχιονίων, τις διορθώνει ο λειτουργικός νάρθηκας.

 

Επίλογος

Σίγουρα αναρωτιέστε γιατί σήμερα, αναφέρομαι στη συντηρητική θεραπεία των καταγμάτων, ενώ όλοι χειρουργούν. Αλλά κι εγώ, όλα τα τελευταία χρόνια αναρωτιέμαι, γιατί ασθενείς με κατάγματα π.χ. μεταταρσίων, ακινητοποιούνται με γύψο για 4 εβδομάδες. Γιατί, κατάγματα που αντιμετωπίζονται με εξωτερικές οστεοσυνθέσεις, έχουν καθυστερημένη πώρωση ή ψευδάρθρωση;

Η προσωπική μου άποψη, είναι ότι στα μετατάρσια δεν χρειάζεται ακινητοποίηση, αλλά κανονική βάδιση με βακτηρία.

Ενώ τις εξωτερικές οστεοσυνθέσεις μπορούμε να τις αφαιρέσουμε μετά από κάποιο διάστημα και να μεταχειριστούμε λειτουργικούς νάρθηκες. Άλλη μου παρατήρηση.

Βλέπω ορθοπεδικούς να τοποθετούν λειτουργικούς νάρθηκες, αλλά όχι στην καθορισμένη χρονική στιγμή, με άσχημα αποτελέσματα.

Πιστεύω λοιπόν, ότι η εκπαίδευση των ορθοπεδικών, είναι τα τελευταία χρόνια, μονομερής και αυτός είναι ο λόγος, που σήμερα ήθελα να κάνω μια αναδρομή στην συντηρητική θεραπεία των καταγμάτων.

Γνωρίζοντας τις αρχές των λειτουργικών ναρθήκων, όσον αφορά, την πορωση των καταγμάτων, μπορούμε να κατανοήσουμε, γιατί οι ενδομυελικοί ήλοι υπερτερούν έναντι της οστεοσυνθέσεως με πλάκες τύπου ΑΟ., καθώς επιτρέπουν τις μικροκινήσεις στην περιοχή του κατάγματος, όταν αφαιρεθεί η περιφερική βίδα.

Χαρακτηριστικό είναι, ότι η βίδα αφαιρείται στο ίδιο χρονικό διάστημα, που τροποποιούμε ένα μηροκνημοποδικό γύψο σε Sarmiento.

Συνοψίζοντας, εγώ επιλέγω σε κατάγματα βραχιονίου σαν θεραπεία επιλογής, τους λειτουργικούς νάρθηκες και σε κατάγματα κνήμης, όπου χρειασθεί η εξωτερική οστεοσύνθεση, προτιμώ να την αφαιρέσω σε 4-6 εβδομάδες, και να συνεχίσω την θεραπεία με λειτουργικούς νάρθηκες.

Είναι πολύ σημαντικό όλα τα κατάγματα να αντιμετωπίζονται με την κατάλληλη τεχνική από την αρχή.

Το κάθε κάταγμα χρειάζεται την ανάλογη αντιμετώπιση.

Επικοινωνήστε μαζί μας για να εξετάσουμε το πρόβλημά σας και να το αντιμετωπίσουμε κατάλληλα.

Ευχαριστούμε για τον χρόνο παραμονής σας στην σελίδα μας σχετικά με τις μορφές / είδη καταγμάτων και την σωστή αντιμετώπιση τους.

 

Σχετικά με τον Αρθρογράφο: Δρ. Ν. Γρανίτσας

Ο Χειρουργός Ορθοπεδικός Δρ. Νίκος Γρανίτσας είναι ο δημιουργός του Greek Orthopedic. Ο Δρ. Γρανίτσας εξειδικεύεται στη ρομποτική αρθροσκοπική χειρουργική στο γόνατο, το μηνίσκο και το ισχίο. Χρησιμοποιεί τις πιο σύγχρονες, αναίμακτες και ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές για επιτυχημένη αντικατάσταση των αρθρώσεων, με τους ασθενείς να μπορούν να περπατήσουν ξανά λίγες μόνο ώρες μετά την επέμβαση.

Δείτε όλα τα άρθρα του Δρ Γρανίτσα  

Table of Contents

    Scroll to Top