Συχνά με πλησιάζουν άνθρωποι να ρωτήσουν την γνώμη μου για την εναλλακτική ιατρική. Άλλοι μου αναφέρουν τι βελτίωση είχαν με θεραπείες μη ιατρικές. Τα τελευταία χρόνια όλες οι μη ιατρικές θεραπείες γνωρίζουν μεγάλη άνθηση.
Σε αυτές εμπλέκονται ιατροί και μη ιατροί ως θεραπευτές. Κυριότερες εξ αυτών είναι η ομοιοπαθητική και ο βελονισμός. Υπάρχουν και θεραπείες που αγγίζουν τα όρια της απάτης.
Ο δυτικός πολιτισμός ο οποίος μας έχει γαλουχήσει προέρχεται από τον ελληνικό. Η ελληνική σκέψη είναι κατ’ εξοχήν μαθηματική σκέψη. Έχουμε μάθει ότι το δύο και δύο κάνει τέσσερα, δεν είναι περίπου τέσσερα, ίσως τέσσερα, ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Η δυτική ιατρική επιστήμη είναι επηρεασμένη από αυτό το μοντέλο σκέψεως και δράσεως.
Αυτό όμως τι σημαίνει στην πράξη; Ανακαλύπτεται μια νέα θεραπεία με κάποια πάθηση. Αυτή η θεραπεία πριν δοθεί σε κοινή χρήση οι ερευνητές πρέπει να την δοκιμάσουν σε δύο ομάδες ασθενών και να υπάρξει βελτίωση της παθήσεως στην ομάδα όπου εφαρμόζεται η νέα θεραπεία. Εν συνεχεία να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα και τις τεχνικές ώστε οποιοσδήποτε άλλος ιατρός εφαρμόζοντάς τα να έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτές οι διαδικασίες έχουν σαφή πρωτόκολλα εργασίας.
Στις εναλλακτικές ιατρικές θεραπείες αυτά τα πρωτόκολλα δεν τηρούνται με το σκεπτικό ότι ο κάθε ασθενής αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να πει εάν η θεραπεία που ακολουθείται είναι αποτελεσματική ή επηρεάζει την ψυχοσύνθεση του πάσχοντος. Αυτός είναι και ο λόγος που επίσημα ένας ιατρός δεν μπορεί να δώσει εναλλακτικές ιατρικές θεραπείες.
Ένα άλλο θέμα που εγείρεται είναι η ποιότητα των σπουδών, των εναλλακτικών θεραπευτών. Ενώ στην κανονική ιατρική ο ιατρός σπουδάζει τουλάχιστον 15 χρόνια, ο εναλλακτικός θεραπευτής καλείται να αντιμετωπίσει τις ίδιες ασθένειες και τους ίδιους πάσχοντες με αυτούς που αντιμετωπίζει ο ιατρός μετά από ολιγόμηνες συνήθως σπουδές.
Βεβαίως για να είμαστε αντικειμενικοί πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχουν άτομα που δηλώνουν ίαση μετά από εναλλακτικές θεραπείες. Υπάρχουν πράγματα τα οποία σε μας τους ιατρούς είναι άγνωστα ακόμη πιθανώς υπάρχουν και θεραπείες έξω από την πεπατημένη αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή όλες αυτές οι θεραπείες να μας παρουσιάσουν κάποια πρωτόκολλα εργασίας αν θέλουν να γίνουν επισήμως γνωστές.
Τέλος για να ολοκληρώσω πρέπει να κάνω και την παρατήρηση ότι πολλά άτομα στρέφονται σε εναλλακτικές θεραπείες γιατί έχουν απογοητευτεί από την κλασική ιατρική πιθανώς από ιατρούς που δεν είχαν το εύρος της γνώσης που θα έπρεπε.
